Brief aan onye vrienden
30 september 2011, feest van de heilige Hieronymus
Als God het wil zal op 8 december 2011 ons klooster in Nový Dvůr een abdij worden.
Beste vrienden
Het generaal kapittel van onze orde, dat in september in Assisi gehouden is, heeft beslist dat onze priorij tot abdij verheven zal worden. Negen jaar na de stichting heeft onze gemeenschap haar canonieke volwassenheid bereikt. Zal dan alles gewonnen zijn? Hoeven we dan nog alleen maar op onze lauweren te rusten. Zeker niet! Die negen jaren hebben degenen onder ons die het nog niet wisten geleerd dat de gaven Gods altijd aan zwakke mensen worden gegeven en dat de trouw, hoe oprecht ze ook moge zijn, is vermengd met onvolmaaktheid en zorgen, soms hele diepe. Onder deze constatering ligt niets anders dan een realisme dat vrij is van naïviteit en dat gebaseerd is op genade. Dat is zo slecht nog niet.
Ooit zal de geschiedenis van deze jaren geschreven worden, waarin onze dromen gebroken zijn op een alledaagsheid die ruwer is dan zij, maar ook oneindig veel mooier en veelbelovender. De eerste stichters die op 15 augustus 2002, het feest van Maria-Tenhemelopneming, vertrokken uit Sept-Fons om op de 20ste, het feest van de heilige Bernard, het klooster te stichten, vervolgens de monniken die zich bij hen voegden, en tenslotte zij die het habijt ontvangen hebben, hun professie uitgesproken hebben of priester en diaken gewijd zijn, hebben de identiteit ervan bepaald. Het Nový Dvůr van vandaag is de vrucht van onze eerlijkheid en onze onhandigheden, van onze goede wil en ons verzuim, van onze vasthoudendheid in gebed en ons afdwalen. Enkele cijfers.
In negen jaren is het psalterium in zijn geheel bijna 500 keer gezongen van midden in de nacht tot aan het vallen van de dag. Wanneer op 8 december aanstaande de communiteit haar eerste abt zal kiezen in aanwezigheid van Vader Abt, de novicenmeester van Sept-Fons, en van enkele broeders die ons trouw begeleid hebben door deze jaren heen, zal zij twaalf duizend vierhonderd vijftig psalmen achter zich hebben, gealterneerd van het ene naar het andere koor, in de loop van de gewone dagen, onderbroken door enkele feesten en plechtigheden. De klok die ons wekt in het dormitorium, ons roept vanuit het scriptorium of van het werk om naar de kerk te gaan, ons ‘s avonds verenigt voor een zangles, het schoonmaken van de groente of voor een lezing, zal drieëntwintig duizend keer in dit klooster geluid hebben. Omdat ze zo snel versleten zijn, moeten we vaak de koorden wisselen van de klokken die op het dak van de kerk aan de omliggende streken het begin van het officie, de consecratie tijdens de mis of het bidden van het angelus aankondigen. Een of twee keer is, overigens, het koord neer gekomen op de verblufte klokkenluider. De anderen konden nauwelijks hun lachen bedwingen. Elke dag zal de misdienaar het altaar genaderd zijn om de kaarsen aan te steken voor de plechtige viering van de mis… De Bijbel? Een keer hebben we ‘s middags in de refter na een lange periode van droogte een lezing uit de Profeten gehoord die aankondigde: “In plaats van regen zal de Heer stof en zand op de aarde uitgieten”. Onze putten stonden droog en de werkers brachten het stof mee tot in de keuken. We hebben toen begrepen dat de Schrift een concreet woord is voor elke dag. Op een avond, tijdens de vespers is een storm losgebarsten boven het dak van de voorlopige kapel. Toen we, om onze nieuwe kloostergang voor een overstroming te sparen, erop uit getrokken zijn op sandalen en in habijt met schoppen en houwelen en ik helemaal verdween in een grote plas, heb ik begrepen dat God een gevoel voor humor heeft.
Daar pater Jérôme van mening was dat een monnik voordat hij het begin van een ervaring van het gebedsleven kreeg vijf duizend uur op zijn knieën voor het Heilig Sacrament moest zitten – inrijden noemde hij dat – levert een snelle berekening, waarbij rekening gehouden wordt met het ritme van iedereen, op dat dit voortgaande inrijden, in gang voor de jongsten, werd verdubbeld door de oudsten van de stichting. Als dit waar is – het geheim van ieder van ons – hebben wij samen wanneer we onze offeranden bij elkaar voegen – duizenden uren doorgebracht voor onze grote God.
Deze statistieken van een nieuw genre zijn voldoende om u te overtuigen dat het leven van een monnik helemaal georganiseerd is om zijn hart op God te richten. De vriendschap die is gegroeid tussen u en ons bewijst, als dat nodig zou zijn, dat ons leven als monnik niet onze persoonlijke heiligheid als enig doel heeft. Het is, door de genade, evenzeer werkzaam, om God bij de menigte te brengen die zich naar hem toe beweegt of zich van hem afkeert. Door het gezang van de monniken, hun hart in overeenstemming met hun stem, looft de kerk onophoudelijk haar Schepper en Redder. Onzichtbare vruchten van ons dagelijks leven: missionarissen hervinden moed, de zieken dragen hun lasten met meer geduld, onwetendheid loopt terug, voor hongersnood en armoede worden concrete oplossingen gevonden, de trouw van gehuwden wordt bevestigd, de jongeren worden beschermd in hun onschuld, de ouderen stralen zachtheid en wijsheid uit…
Voor een keer laten we de opsomming van onze werkzaamheden en van onze geldnoden achterwege. Dat komt na de feesten. U zult dit jaar geen kalender krijgen. Als God wil dat de broeders de 8ste december een van ons kiezen, zal de nieuwe abt enkele dagen later door de bisschop van Plzeň gewijd worden. U zult dan in de eerste weken van 2012 een folder ontvangen als herinnering aan die gedenkwaardige gebeurtenissen.
Het christelijk leven – voor ons het monastieke leven – is geen weg over rozen. Zij is ook niet elke dag een dal van tranen, zelfs al zingen we dat aan het eind van de completen in het Salve Regina. Soms hebben we ook onverwachte tegenslagen gehad! We schudden ons hoofd en we gingen door! Het christelijk leven biedt de mogelijkheid te leven met de Heer, in zijn intimiteit en in zijn vriendschap, de vreugden en de pijnen die zich voordoen. Altijd kloppen jongeren aan de deur van onze kloosters, in Sept-Fons, in Nový Dvůr en tot aan grenzen van verre landen. Deze zomer is de kring groter geworden: Duitsland, Litouwen, Polen, Slowakije, Servië… Komen ze terug deze jongeren? Wat zullen ze worden over vijf, over tien jaar?
Dank dat u ons deze jaren hebt vergezeld en dank dat u ons gevolgd bent in ons onvoltooide werk. Zolang er mensen zijn, zullen er monniken zijn. En zolang er monniken zijn, zullen ze vrienden nodig hebben om het kader te onderhouden waarin ze hun roeping realiseren. Dank God met ons voor wat bereikt is en bid Hem, zoals wij dat doen, dat wij beantwoorden aan onze taak, dat hij onze trouw steunt en ons spaart voor te zware lasten. Reken op ons gebed, wij rekenen op het uwe.
Met vriendelijk groet en onze erkentelijkheid,
F. M.-Samuel, prior
Februari 2015
2 september 2014
Herfst 2013
5 Juli 2013
10 maart 2013
Enkele weken voor Kerstmis 2012
2 september 2012, Feestdag van de kerkwijding van Nový Dvůr
Pinksteren 2012
11 januari 2012
1 mei 2011
2 september 2010
Mei 2010
29 januari, 2010
Pinksteren 2009
Vasten 2009
Mei 2008
2 februari 2008
2 September 2007
5 juli 2007
2 September 2006
Mariaboodschap 2006
2 februari 2006
September 2005